Gisteravond waren we uitgenodigd voor het eten door mensen die we redelijk goed kennen, bij hen hoeven we niet op te zitten en pootjes te geven. Kon ik ten minste een prangende vraag stellen die me al een tijdje bezig houd: waarom staat de televisie bij Fransen altijd aan.
Zit je met z'n zessen gezellig aan tafel, is er nog een irritante zevende stem aanwezig van de tv; en met een beetje pech ook een achtste, negende en tiende stem, bij praatprogramma's bept iedereen door elkaar.
Ik stelde laatst dezelfde vraag aan de copines, zij ontkenden glashard dat bij hen de televisie aan staat tijdens het eten. Maar het is wel zo, ze doen de tv aan bij het opstaan, hij gaat pas uit als ze naar bed gaan. Voor hen is de televisie geroezemoes op de achtergrond, ze horen het niet eens. Als ik een gesprek in het Frans wil volgen moet ik mij concentreren. Wanneer de tv aan staat moet ik mijn uiterste best doen om dat geluid weg te filteren. Wat lang niet altijd lukt, ik mis halve gesprekken.
Bij een vriendin van me staan vaak twee televisies aan. De ene in de huiskamer, de andere in de open keuken. Het is dezelfde ruimte. Terwijl haar man naar rugby kijkt, volgt zij een soap als Plus Belle La Vie. Mocht ik dan binnenkomen dan zijn ze beiden ook nog in staat om een gesprek met mij te voeren; allebei uit hun deel van de kamer.
Maar waarom staat die tv nou altijd aan? Als achtergrondgeluid. Omdat het anders zo stil is. Woon je op het platteland, kun je profiteren van de rust, je hoort geen auto's, geen vliegtuigen, niets, en wat doe je? Je doet de televisie aan om maar iets te horen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten