Staan wij oog in oog met een vuilnisbelt? Ben non, wij kijken naar het terrein van iemand die ooit een bordje accepte terre heeft geplaatst.
De man die het stuk grond jaren geleden kocht wilde er een huis bouwen. Om onduidelijke redenen op het laagste punt. De graafwerkzaamheden voor de fundering waren al in volle gang toen het ontzettend begon te regenen. De uitgegraven rechthoek werd een pierenbad. Toen de gemeente ook nog de bouwaanvraag afwees, had de eigenaar 'm natuurlijk zwaar hangen.
Vervolgens wilde hij begrijpelijk genoeg zijn terrein laten ophogen.Wanneer je hier in de omgeving veel grond nodig hebt, dan maak je een bord accepte terre (ik accepteer grond) en zet die aan de weg. Er is altijd wel iemand die aarde kwijt wil. Zo hebben wij de aangestampte aarde uit onze schuur gegraven en op zijn terrein gestort.
Dat was gewone aarde. Afval brengen we naar de déchetterie. Zo denkt niet iedereen er over. Pvc pijpen, bouwafval, verrot hout, het is een heuse dump geworden. Het bord accepte terre is allang weg, de stort gaat gewoon door; zelfs nu de eigenaar de toegang min of meer heeft afgesloten. Hij heeft ook een nieuw bordje geplaatst: chantier interdit au public. Bouwwerkzaamheden? Het is kennelijk een optimist.
De moraal van dit verhaal? Als je grond nodig hebt zet dan een telefoonnummer op het bord en houdt het terrein afgesloten; bedrijven die grond moeten afvoeren weten je te vinden; mensen die van hun zooi/gif/troep afwillen houd je buiten de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten