Als ik vroeger meegemaakt zou hebben, dan zou ik nu hebben geschreven, dit doet me denken aan vroeger. Hier wordt vlees ingeblikt. Niet in een fabriek, maar bij de groenteboer om de hoek. In deze contreien worden veel eenden gehouden. Ze zijn nu vetgemest en worden deze tijd van het jaar geslacht. Als je ze niet zelf in een pot doet, kun je het laten doen.
Inblikken of felsen heet hier sertissage boîtes, het is een verbindingstechniek waarbij de randen van de platen in elkaar worden gevouwen en aangedrukt. De blikken op de foto zitten vol met klaargemaakte magret de canard, cuisse de canard, foie gras, cou farci, graisse en abats (filet, poot, lever, gevulde nek, vet en afval). De machine maakt deksel en blik tot één geheel. Alle blikken moeten hierna nog drie uur worden verhit.
Als je zo gek bent op eend leek het mij makkelijker om er elke week eentje te slachten. Toen ik dat hardop voorstelde, keek het echtpaar dat de eenden liet inblikken me geschokt aan. Volgens het stel moeten de dieren worden geslacht als ze zijn vetgemest. En dat is nu, in de winter. Om zijn woorden kracht bij te zetten voegde hij eraan toe dat er twee eenden bij zaten met een elk een lever van 2,5 kilo.
Waarvan akte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten