Feu d'artifice

Het is hier nog even stil als anders. En mochten we vandaag of morgen een knal horen dan is er een jager, geen vuurwerk.

Vuurwerk – feu d'artifice – mag hier worden afgestoken op 14 juli en 31 december, maar bijna geen particulier die het doet. Ja, wij, gekke Nederlanders. Elk jaar kopen we het schap leeg van een speelgoedwinkel die wat pijlen en rotjes heeft liggen en elk jaar valt het vuurwerk weer tegen. Een pot die het slechts drie tellen doet, vuurpijlen die niet de beloofde pracht en praal opleveren. Maar je moet toch wat, de drang om om middernacht naar buiten te gaan is groot; erfelijk bepaald of zo.

We hebben nooit overwogen vuurwerk te gaan halen in Nederland, zelfs de Belgische grens is zeven uur rijden. Een aantal jaren geleden waren er Amsterdamse vrienden met oud en nieuw, ze hadden kinderpakketten meegenomen. De kinderen waren nog jong, om negen uur 's avonds riepen we gelukkig nieuwjaar en terwijl de ouders crémant de Bourgogne dronken – champagne, maar zonder de naam – en de kinderen champomy (vruchtensap met bubbels) zetten we met z'n zevenen het dorp in de rook.

Er was niemand die reageerde, zelfs geen hond die begon te blaffen

Geen vuurwerk betekent ook geen vuurwerkslachtoffers. Franse chirurgen behandelen op oudejaarsavond - Saint-Sylvestre - anderssoortige blessures aan handen: wonden veroorzaakt door uitschietende oestermessen...