Soms vraag ik mij af waarom ik een moestuin heb. Vanochtend was zo'n moment. Ik had beloofd boerenkool klaar te maken. Die staat in de moestuin en het regende. Valsspelen en het snel even halen bij de super was geen optie, boerenkool is hier niet te koop.
Het recept repte van nul minuten voorbereidingstijd voor de 600 gram panklare boerenkool. Nul minuten? Ik deed rubber laarzen aan en een oude jas. Ik toog naar de moestuin met een grote bak en een schaar. Een voor een de bladeren afknippen en bekijken of er iemand woont. Rupsen, luizen, spinnetjes, gekke witte beestjes die kunnen vliegen, het is een drukte van belang daar op mijn boerenkool. Ik probeer zoveel mogelijk levende have in de tuin te laten, het selecteren van 'schone' bladeren kost wel even tijd.
Dan moet je binnen zien te komen zonder modderige laarzen en ook zonder overal sporen na te laten van de kleddernatte groente. De boerenkool vult het hele aanrecht, het weegt bijna niks, je hebt er veel van nodig. Dan kleiner knippen en wassen. Spinnetjes rennen als een gek over het aanrecht, wat van die gekke witte beestjes vliegen op. Ik hoop dat er geen achterblijven, want de volgende fase is de keukenmachine... Beetje boerenkool in de keukenmachine, hakselen en in de pan; beetje bij beetje laten slinken. Bij elke ronde kiepert het mes uit de keukenmachine en vallen er plukjes boerenkool overal en nergens.
Nul minuten? Ik ben al driekwartier in de weer. En heb alleen de voorbereiding gehad, nu nog de bereiding...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten