Concertkaartjes in één klik. Of twee.

Vroeger ging je om drie uur 's nachts in de rij staan om kaartjes te bemachtigen voor een popconcert. Gezellig, maar niet goed voor de nachtrust. Tegenwoordig koop je kaartjes vanuit je luie stoel. Klaar in één klik. Nou ja, bijna.

Vanochtend om vijf voor tien zat ik te popelen achter de computer. Om tien uur zou de kaartverkoop beginnen van de Black City Tour 2 van Indochine. Een paar dagen geleden had ik al geld overgeheveld naar de bankrekening die we speciaal hebben geopend voor aankopen via internet. Vorig jaar is onze gewone rekening leeggeplukt, vandaar (zo hadden 'we' voor 214 euro bloemen gekocht in Engeland).

Om twee voor tien logde ik in bij de Fnac. Om tien uur verscheen het blokje 'réserver', met één klik was ik een schermpje verder. Twee kaartjes graag. Ik kreeg de keuze uit afhalen, thuisbezorgen of zelf printen. De dichtstbij zijnde Fnac is ruim een uur rijden, dat is niet handig. Zelf printen, dat leek me wel wat. Totdat ik bedacht dat ik dan waarschijnlijk een gevecht zou moeten aangaan met Kaspersky. Deze firewall heeft tegenwoordig een modus 'veilig bankieren'. Ook wel synoniem voor weigeren te printen.

Besluiteloos als ik ben zag ik de minuten weg tikken. Zal ik, zal ik niet. Het werd een definitieve niet toen ik zag dat ik ook Adobe moest installeren; dat maken we zelf wel uit.

Bleef over: thuisbezorgen. Bij de Fnac kennen ze mijn adres, op naar het volgende scherm voor de betaling. Ik zei klik, op naar het volgende scherm. Om te betalen. Geen nieuw scherm.

Heb ik gevloekt? Vanzelfsprekend. Was ik boos? Zeker weten. En heb ik de oplossing gevonden? Ook dat. Ik heb de firewall uitgezet, heb de transactie gedaan en heb Kaspersky weer aangezet. Kan niet de bedoeling zijn natuurlijk.

Maar waarom had ik zo'n haast met die kaartjes, we hebben het niet over Muse of Coldplay. Helemaal waar, maar dit is Frankrijk. Dit land heeft zijn eigen beroemdheden. Indochine verkocht bij de vorige tournee 800.000 concertkaartjes, de groep is razendpopulair. Nog steeds, want de bandleden wonen gewoon in Frankrijk. Maar daarover morgen meer.